hayatımı siken olaylar dizisi

Başımı yastığa koyduğum her an, gözlerimi her kapattığımda babamla olan anılarım canlanıyor kafamda. Ondan geriye kalan bir 15 dklık kısa video var, malum o zamanlar herkeste kamera yoktu, onu izliyorum sık sık. Hasta halinde bile içi acısa bile öksürürken, yine gülümsemeye çalışır, hiçkimseye birşey belli etmez. Yorgun bitkin videoda, ama çocuk var orada birtane, hep salıncak pozisyonu var çocuğu kollarının arasına alıp salıncak gibi yapıyorsun, onu yapıyor çocuğu sevindiriyor. Amk, az yapmazdı ben küçükken bana :( Peçetelerini ben katlardım. (akciğer kanseri olunca insan öksürürken ağzına kan geliyor sık sık, bunun için her öksürüşünde ağzına doğru peçeteyi zütürürdü) her gün üşenmeden birsürü peçete katlardım. (rulo peçeteleri 2 yaprak kopartıp selpak gibi yapıyordum). Resim merakım vardı, çünkü babam resim yapıyordu ve onunla resim yapmak tarifsiz birşeydi. Ben de onu hayranlıkla izler, resim yapmaya özenirdim. (resmim iyi değil, ortaokulda 2 düşmüştü)... Bunun gibi bir çok anı. Bunları yazıyorum çünkü, ara sıra açıp baştan sona okuyorum herşeyi, anıları ölümsüzleştirmiş oluyorum buraya yazarak.