1. 126.
    0
    Babam eskiden resim çizerdi, resim kursuna gitmişti. Elimizde birsürü tablomuz vardı babamın imzası olan fakat babam ilk akciğer kanseri olduğu zaman paraya ihtiyacımız vardı. Ne var ne yoksa satmıştık. Babam polis memuruydu, silahını bile satmıştık. En son çare olarak kendi emek verdiği, (çok iyi hatırlıyorum) yeri geldiğinde sabahladığı bitirebilmek için, tabloları satmışlardı. Resmi güzel olduğu için elde avuçta eskiler kaldı. Şuan odamın hertarafı bu tablolarla dolu panpalar, bir de kapı girişinde kocaman babamın resmi var. Böyle bir odada bilgisayardan kafamı kaldırdığım anda anılar canlanıyor. Bir insanın ilk olarak sesi unutulurmuş derler, çok şükür daha o aşamaya gelmedim. Babamın sesi hala kulaklarımda...
    ···
   tümünü göster