hayatımı siken olaylar dizisi

iftara davet edildik 1 hafta önce annemle. Ben annem ve kardeşim gittik, malum eşi günübirlik iş bulup çalışıyor, binevi amelelik yani. Neyse gittik iftarımız yaptık muhabbet ettik güldük konuştuk eğlendik felan, arada bizim ev durumları muhabbeti açılıyor duymamazlıktan geliyorum. Sonra zaman iyice ilerledi eve gitme vakti geldi. Durağa doğru yürüdük annemle, o sırada muhabbeti nasıl açtığımı tam hatırlamıyorum gene ev muhabbeti açıldı borç muhabbeti açıldı. Anneme dedim ki anne bak benim mantığım almıyor, bizim mal varlığımız 2 ev 100er binden desek 200 bin, borç harç yoktu. Şimdi elimizde ev yok, üstüne 100 bin borç var. nasıl oluyor yani ne yaptınız okadar parayı nasıl gitti nasıl bitti, annem de dedi ki oğlum bu tarz konuşmayın tamam pişmanım hatalarım var, böyle yaparak hatalarımı yüzüme vuruyorsunuz, bide adama (eşini kastediyor) laf edince siz ben ondan da soğuyorum ister istemez soğukluk oluyor, bak çocuğumuz da var bunu düşünerekten hareket etmemiz lazım, senin kız arkadaşın var 3 yıllık berabersiniz, ona laf ettirtmezsin ben birşey desem, o adam da benim 10 yıllık kocam, siz birşey diyince zoruma gidiyor, yüzüne bakasım gelmiyor yapmayın böyle allah aşkına, bu saatten sonra yapacak bişeyimiz yok çok pişmanız yaptık çok hata, ne eşim iyi ne ben iyiyim ne de siz, farkındayım ama inan ki çok çaresiziz elimiz kolumuz bağlı. Hatırım varsa birdaha adama laf etmeyin çünkü daha fazla soğumak istemiyorum dedi, ben de tamam anne sadece mantık oturtamadığım için sormuştum, kusura bakma dedim. sonra hiç konuşmadık, 5 dk sonra otobüs geldi, bindik, evin orada indik, yukarı çıktık, ben bir bardak su içip direk odama geçtim. bilgisayar kurtarıcım benim, çünkü insan kendisiyle yalnız kaldığı zaman çok düşünüyor panpalar, düşünmek de insanı yer bitirir. bilgisayar da insanın kafasını gereksiz yere yorar ve bu yüzden pek fazla düşünemez, binevi beyin uyuşturmak...