beyler kimseye söyleyemediklerimi içimde

kendimi hep ruhsuz hissettim beyler. hani çoğunuz dexterı izlemişsinizdir benimde yaşamım benzer biraz ona tabiki manyak, pgibopat yada adam kesen biri değilim süper kahraman da değilim sizin gibiyim

dexter sırf insanlar tarafından yadırganmamak için dışlanmamak için bi maske takardı ya hissetmediği şeyleri hissetmiş gibi yapardı, hissetmek isterdi. bende bunları yaşadım bilmiyorum böylemi doğdum sonradan mı lanetlendim ya da yaptığım hatalardan mı böyle oldum .ya da zeki olmamın getirdiği bi dezavantaj mı tam bilmiyorum tabiki fikrim var.

bence beni bu hale getiren bi olay değil. doğduğumdan beri de böle değildim. beni bu hale getiren bi birlik:

-zeki olmam(tabiki en zeki değilim beyler ama birilerinden üstünüm)hikaye ilerledikçe farkediceksiniz

-yaptığım hatalar

-haksız yere yediğim kazıklar

-kalbini yaraladığım insanların içimde kalan vicdan azabı

-kalbimi yaralayanlara duyduğum öfke nefret

...

bunlar ve bunu gibi şeyler beni bu şekilde ruhsuz yaptı ya da ruhsuz olmanın en iyi şey olduğunu anladım. çünkü ruhsuzsanız bi daha yaralanmazsınız duygularınız yok olur. hepsiniz bastırıp yok etmişsinizdir.