cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

aldığım bu cevabı yadırgamıştım biraz. sonuçta pgibologumla tam olarak doktor-hasta değildik. manevi bir bağımız, hayli iletişimimiz vardı. sadece seans uygulamıyor, birçok konuda muhabbet ediyorduk onunla. normal bir hastası değildim ve bi soru sorduğumda katı bi cevap almıştım. üstelik hakkında soru sorduğum insanı da tanımıyordum, müdahile edecek halim yoktu. yalnızca merak etmiştim.
ama adam haklıydı, sonuç itibariyle buraya iyi insanlar gelmiyordu. pgibologa ihtiyaç duyan herkesin bi sorunu vardı elbette. çocuğun ruh halinin iyi olmadığı zaten belli oluyordu. dediklerinde haklıydı, bu onun gizlilik ilkesiydi ve hiçbir hastasının özelini ifşa etmek ona göre yakışmazdı. önemsemedim ben de.
üniversitede arkadaş ortamım zamanla tamamen oturmuştu.