cinlerle ilgili herşeyi

aldıklarımızı eline alıp "gelmek isteyen gelsin ama korkacaksınız, sadece bu işi halletiğimden emin olun" dedi. osmana baktığımda gidelim dercesine kafa salladı. eleman önde biz arkada ilerleyip o kasvet dolu odaya geldik. kapıyı araladığımızda ece abla sanki 10 kat daha fazla çoşmuştu. gözlerindeki siyahlık artık parlama derecesine gelmişti. ağzından beyaz beyaz tükürükler sıza sıza "ehlen" dedi. biraz arapça bildiğim için hoşgeldiniz dediğini anladım. osman salak salak bakıyordu ama ona açıklama yapabileceğimiz bir yerde değildik. büyücü aldığımız beyaz çarşafı üçe böldü. yatağın altındaki küflenmiş yemek tepsisini çıkardı ve yatağın baş ucuna bir parça yatağın kenarına ve ayak ucuna olmak üzere 3 parça beyaz çarşaf serdi. yatağın hemen karşısına dizlerinin üzerine oturdu.
"eyyyyyyy ifrit, adın ne dedi?" dedi biz delirmenin eşiğindeydik
cevap yoktu. sürekli isimler sıralayıp bir kaç saniye duraklıyordu.
zengi viran deyip durakladı. ece abla gözlerini açarak Neam ene zengi viran dedi. ölüyorduk korkudan. birşey anlamadığımız halde ölüyorduk. o korku o ürperti. delirmek üzereydim. ayakta durmakta zorlanıyordum. kapıya yaslanmak en büyük destek olacaktı bana. omzumu kapıya yaslayıp gözlerimi kıprmadan içimden bildiğim tüm duaları okuyarak olanları izlemeye devam ettim. osman ter içinde kalmıştı.