1. 176.
    0
    annemi kaybeden yalnızca kızı olan ben değildim, kardeşi olan dayım da vardı.. annemin boşluğunu benim gibi hissediyordu dayım. bütün anlattıkları benim hislerime çıkıyordu.

    iki hafta kaldım izmit’te. dayıma pgibolog meselesini de açmıştım, rahatsızlığımı anlayınca kendisi bana bir pgibolog ayarladı, ilk seansa döndüğümde başlayacaktım.
    babam neredeyse her gün aradı. birkaç kez yanıma geldi. son gelişinde, bir kez daha özür diledi benden. ama bu sefer daha farklıydı, pişmandı babam.
    pişmanlığı gözlerindeydi.
    yüzündeydi.
    ···
   tümünü göster