babamın hikayesini yazıyorum toplanın

aradan 4 sene geçmişti ki bu sefer başka bir şirketle anlaşan şükrü bu sefer denizli adlı bir gemide 2. kaptan oldu. bu gemideki macerası ise somile körfezinde başlayacaktı. somaliyi geçerken gemilerine bir bot yanaşmaktadır. çeşitli uyarılar ikazlar ardından bottan gemiye halat atıp bir hamlede çıkan zenci adamları ellerinde kalaşnikoflar vardı ve gemiyi ele geçirdiklerini söylüyordı. bütün mürettebat ve kaptanlar bir kamara seçip oraya pusmuşlardı ve korsanlar da onları arıyorlardı. o ara şükrü daha fazla böyle pusamayacaklarını anladı ve bütün mürettabata ellerine bir alet almasını söyledi. herkes eline bir demir, sopa alıp adamların üstlerine doğru koşacakları. korsanların çoğu kalaşnikofu adma gibi tutamıyor, ateş etmek şöyle dursun bir an önce gemiyi terketmek ister gibi bir halleri vardı. bundan güç alan şükrü mürettebatı hazırlayıp emirmle çıkıyoruz dedi. şimdi deidkten sonra şükrü allah allah allah allah diye bağırarak korsanların üstüne doğru koşmaya başladı. yolu yarılamıştı ki arkasına bir baktığında sadece 5 kişi kaldıklarını gördü. geri kalan herkes kamaradan bile çıkmamışlardı. neyse ki korsanlar korkaklarının ve mürettabatın koşarken çıkardığı seslerden korkup bota geri kaçmışlardı. ardından gemiye askerler gelip durum kontrolü yapıp geri dönmüşlerdi.