babamın hikayesini yazıyorum toplanın

artık bir kaptan adayıydı. ilk sene hiçbir sağ sol olayına karışmadan geçirebilmişti. ailesi ona şimdinin 200 lirası kadar bir para yolluyordu, şükrü de o parayla yemek yemek gibi temel ihtiyaçlarını anca karşılıyordu. aradan geçen bir seneden sonra yazın ailesinin yanına döndü. 1 hafta ailesiyle hasret giderdikten sonra adanaya pamuğa gitti. durmadan çalışmak zorundaydı. okul için para biritirmek zorunda olduğunu biliyordu. o 200 lira da yaşamasına ucu ucuna yetiyordu. anca yemeklerini karşılayabiliyordu. yaz bitip okula dönmeden evvel 12 eylül darbesi oldu ve ordu istanbul denizcilik yüksek okuluna el koyup orduya bağladı. artık solcu şükrü ister istemez asker olmuştu. okulu tuzlaya taşıdılar. şükrü de tuzlada okumaya başladı. devlet şimdinin 70 lirası kadar harçlık veriyor ama bütün yemek masraflarının karşılıyordu. ailesinden gelen para 150 liraya düşmüştü ama bu sefer kafası daha rahattı çünkü en azından yemek derdi yoktu. solcu ve baskı altında yaşayamayan bu genç çocuk kalan 3 senesini asker olarak devam ettirdi ve 100 ceza puanının atıalcağı okuldan 98 ceza puanı ile mezun oldu. subay dövdüler okuldan kaçtılar dersleri boykot ettiler. ama okuldan atılmadan mezun olmayı başarabilmişti. kısa dönem askerliğinden sonra uzakyol kaptanlığı yapacağı bir şirkette işe başladı.