cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

yaptığım şeye pişman oldum. çünkü Burak’ı kaybetmekten korkuyordum.. ama annesi, babası tarafından aldatılmış biri olarak asıl korkum aldatılmaktı benim. aldatılıp, terk edilmekten korkuyordum.
üstelik Burak’ı kaybetmem, her şeyimi kaybetmem demekti benim için.. okul çıkışına kadar hiç gelmedi yanıma, ben de gidemedim utandım
akşam üst üste mesajlar atıyor, ayrılmışız gibi yalvararak beni affetmesini söylüyordum. abartmıştım, ama bütün gün onsuzluğu düşünmüştüm. oysa çocuk sadece sinirlenip yanımdan gitmişti.

ertesi gün yine okulda, hiçbir şey olmamış gibi devam ettik. buna sevinmiştim. ama onun başka biriyle konuştuğunu gördüğüm an yine aynı şeyi tekrarlıyordum. Buket’le konuşuyorlardı, gülüyorlardı. bunu görünce Buket’in gerçekten Burak’tan hoşlandığını düşünmeye başlamıştım. ikisini konuşurken görüyordum ama niyeyse hoşlantı suçunu Buket’in üzerine yapıştırıyor Burak’ın beni sevdiğini düşünüyordum. çıkışta Burak’tan buketle konuşmamasını istedim. elimden gelse hiç kimseyle konuşma diyecektim ama.. bunu duyduğu an, kolumdan beni çekiştirerek ara sokağa soktu, yeter ama saçmalamayı kes artık boğma beni diye bağırıp çağırmaya başladı.