cinlerle ilgili herşeyi

dar bir koridorda önde nigar teyze arkada hoca hocanın arkasına sığınmış şekilde ben istiflenerek yürüyorduk. odanın kapısına geldiğimizde kaçıp gitmek istiyordum. yusuf hoca ya allah bismillah diyerek kapıyı açtığında çok geçti. artık gidemezdim. onuda kendimide bu işe ben bulaştırmıştım. biliyordum ki yusuf hoca bu işin ucunu bırakmayacaktı.
yusuf hoca ağır adımlarla kapının 2-3 adım ilerisine gitti. oda yapı itibariylede çok garipti. uzun uzun grimsi kirli perdeler yerlerde sürünüyordu. yatak tam duvar kenarındaydı. duvarda da garip birşeyler yazıyordu. komodinin üzerinde 1 bardak su ve hemen yatağın altından ucu gözüken bir yemek tepsisi vardı. yusuf hocayla etrafı süzerken ece abla kahkahayı basıverdi. ama bu onun gülüşü değildi beyler. size saçma gelecek belki ama başka biri gülüyordu. itici bir gülüş. yusuf hoca ece ablaya bakarak "ben buraya hz. muhafazid (sav) ümmetinden biri olarak geldim" dedi. ece abla bir kahkaha daha attı. yatakta dizlerini karnına çekmiş kafasını sağa sola yatıra yatıra yusuf hocaya bakıyordu. o kadar çirkinleşmişti ki. yusuf hoca buram buram terlemeye başlamıştı. şakaklarındanki parlamadan belliydi. tekrarladı.

"ben buraya hz. muhafazid (sav) ümmetinden biri olarak geldim, allahın bir kuluyum"
ece abla bu sefer gülmedi gözlerini yusuf hocaya öyle bir dikti. gözlerini kırpmadan hatta nefes almadan bakıyordu. bacaklarını uzattı
"eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee" dedi uzatarak. nigar teyze dayanamayıp o koridorda koşarak ilerlemeye başladı. ben ne ileri ne geri gidemiyordum. seyretmek zorundaymışım gibi geliyordu.
yusuf hoca meshini başına geçirdi. gözlerini kapattı. ben ne oluyor lan demeye kalmadan, aynı anda ece ablada uzandığı yerde gözlerini kapattı. yusuf hoca kuranı kerimi açık bir şekilde gözleri kapalı duruyordu.