cinlerle ilgili herşeyi

yıllarca hiç korkmadım. taa ki askere kadar. ben erzurumda askerlik yaptım. hatta mevki verecek olursak erzurum hava meydan komutanlığı belki orada askerlik yapanlar vardı yada bilenler. orada bir kulemiz vardı gece nöbetlerinden hiç gocunmaz yada korkmazdım. üzerimde çörek otu bulundururdum her zaman. o zamana kadar hiç araştırmadım bu konuları orada olan olay benim aklımı başıma getirdi ve bunlarla her zaman yaşadığımızı ve her zaman karşılabileceğimiz öğrenmiş oldum. yine bir gece 3/6 nöbetine gitmiştim. doğuda hava erken aydınlanır 4 bucuk gibi güneş doğuyordu. nöbeti devraldım. güvenlik merkeziyle aramızda bir kule vardı mesafede uzundu gelen anonsla uyanabilecek durumdaydım ve yattım. ben yatarken hava çok güzeldi. çelik yeleği yere serip uzandım tüfek bir yanda ben bir yandayım. uykuya daldım sanki bir anons sesiyle uyandım. sonra alttan biri sanki birşeyle kuleye vurdu. kule normalde çelikten ancak altı tahtadan yapılma yani çeliğe oturtma tahta diyelim. ulan yakalandık korkusuyla doğruldum. ancak hiçbirşey görülmüyordu. ortalık aşırı derece sise bürünmüştü. hiç tırsmadım olan şeylerdi bunlar.