cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

annem yoktu, daha önce olduğu gibi olması için değil, sadece annemin yaşıyor olması için ben son nefesimi vermeye hazırım, annemi benden alan insan hayatına devam edecekti, elbette edilecekti. ama bi de kadın..
hayatımıza girişi annemi uğurladı, ben annemi toprağın altında bıraktım
çiçeklerini kopardım, onun çiçeğe değil bana ihtiyacı vardı.. benim annem artık toprağın altındaydı, yürüyemiyordum ve kalmıştım, dünya daha sık kararıyordu, kulaklarım sürekli uğulduyor
ellerim uyuşuyordu
dirseğim, omuzlarım, aynı anda bacaklarımdan yukarı çıkan uyuşukluk boynuma geldiğinde kilitleniyordum
açamıyordum ağzımı
başımı hareket ettiremiyordum, sanki annem etrafımda bi yerdeydi ama ben hareket edemiyordum

babamı biri susturmalıydı, sana yalvarırım annem hakkında konuşmayalım dedim ona kendime geldiğimde