cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

dayımın beni anneme zütürmesi için hastaneyi ayağa kaldırdım. hemşire geldi, doktor geldi, hiç kimseyi görmedi benim gözüm
hakkım vardı annemi görmeye
dayımla birlikte indik morga, görevli adam çıkardı annemi
üzerine kapanıp haykırırken annemi uyandıracağıma inandım ama ayakta duramamıştım, dayım ağlıyordu, bi yandan beni tutuyordu, ama uyanmıyordu annem

gözlerini bile açmıyordu, kımıldayamıyordu

benim de en son hatırladığım şey bu andı anneme dair. annemi gördüğüm son an bütün bedenim uyuşmuş

o son kez görme isteğim inanmadığımdandı. hiç kimse uyandıramazdı annemi ama ben kızıydım onun, ben uyandırabilirdim
ben onun kanındandım, o benim hayat direğimdi.
ben vücuduna dokunursam ısınır, soğumuş bedenine sizin elleriniz yaramaz diye bağırmaktansa annemi yeniden ısıtmak için görmeliydim