1. 1.
    -1
    Şimdi saat sensizliği ertesi,
    Yıldız dolmuş, gökyüzü ay-aydın...

    Avutulmuş çocuklar, çoktan sustu.

    Bir ben kaldım, bir ben kaldım,
    Tenhasında gecenin, avutulmamış ben...

    Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim,
    Ki bu yaşlar, utangaç boynunun kolyesi olsun.
    Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim,
    Ki bu yaşlar, utangaç boynunun kolyesi olsun.

    Bu da benim sana, bu da benim sana ayrılırken hediyem olsun.
    Bu da benim sana, bu da benim sana ayrılırken hediyem olsun.

    Soytarılık etmeden güldürebilmek seni,
    Ekmek çalmadan doyurabilmek
    Ve haksızlık etmeden doğan güneşe,
    Bütün aydınlıkları içine süzebilmek gibi
    Mülteci isteklerim oldu ara sıra, biliyorsun..
    Şimdi iyi niyetlerimi
    Bir bir yargılayıp asıyorum
    Bu son olsun, bu son olsun!...

    Bu da benim sana, bu da benim sana ayrılırken hediyem olsun.
    Bu da benim sana, bu da benim sana ayrılırken hediyem olsun.
    ···
   tümünü göster