bütün rezillikleriyle milli oluş hikayem

içimde kin nefret intikam duygusu olmadığından hiçbirinin peşine düşmedim. sonrasında daha sağlam dayaklar da yedim zaten. ara sıra bikaç tanesine rastlayacağım kafalarını eğecekler. lise yıllarımda çok saygın bir öğrenciydim beyler. arkadaşların hepsi bana çok saygı duyardı. babacan da bi yapım vardı. atıyorum kantine mi indik hemen çayları kapar gelirdim. bi yere mi gittik hadi bugünlük bendensiniz derdim vs. hani kimse benle şakalaşırken küfür omza vurma bile yapmazdı. benim onları korkutmam baskılamamdan değil kazandığım saygıdan. bu ele başları serserinin kardeşine rastlıyacağım bir gün okul çıkışı. 3 arkadaşla birlikte yürürken bana cins cins bakacak bu. tam yanından geçerken de "muallakye bak" diyecek. kolay kolay kimseyle fiziksel, fizikseli bırakın sözlü bir kavgam bile olmaz. fakat itibar korumak benim için geçerli bir sebeptir. belki tek olsam bakmam geçerim ama arkadaşlarımın yanında tepkisiz kalamazdım beyler. tam yanından geçiyoruz sağımda aramızda da 2-3 adım mesafe var. ayağımı sağa atıp ayak ucumu ona çevirmemle bıyık kısmına elimin bileğiyle vurmam bir oldu beyler. kan içinde arkadaki arabaya çarpmasıyla yüz üstü yere düştü. bana verdikleri toplam zarardan fazlasını aldığına eminim. arkadaşlar da korktu tabi. mevzuyu uygun bi dille açıkladım onlara bastık gitik durmadık zaten. bunu da anlatmam gerekirdi diye düşündüm.

edit: bu hikaye de burda biter arkadaşlar. sorularınız yorumlarınız olursa yazın buraya beklerim. başladığım işi bitirmek istedim. şuku nikaltı için vs. yapmadım bunu. 1 kişi nikaltı girmiş o da huur çocuğunu muallak falan diyor ona da eyvallah. takip eden hikayeyi okuyan ilgi gösteren herkese teşekkür ederim. belki başka bir gün başka bir hikayeyle yine burda olurum. onu da zaman göstericek.