hayatta en rezil olduğumuz anlar

yoldayız eve dönüyoz beyler bizimkiler dayımlar bide ananem var (anneanne aslında da anane denir hep) nazilli merkezden geçiyoz pide yiyelim dedik bilen bilir oranın pidesi meşhurdur bi pide salonu bulduk yaz ayıydı dışarı oturduk mekan bilindik müşteri çok tabi yedik bitirdik yanımda da ananem oturuyo beyler sizde de vardır belki ben sandalyede otururken arkaya kaykılmayı çok severim ananemin sandalyesinden destek alıp arkaya kaykılıyodum ananemin haberi yok tabi bizimkiler toplu halde bi kalkmasın mı sandalye boşta kaldı arkaya doğru paat diye bi devrildim ayaklarım göğe erdi resmen kafayı da çarptım hafif mekandakiler başladı gülmeye bizimkiler de tabi baya rezil olmuştum kendim de gülüyom bi yandan kıs kıs arada aklıma gelir gülerim bazen