bir yerden tamamlanır hep

hatırlıyorum bir zamanlar
zihnim narin ve bakire
izledi tanyeri kızıllığını
hayal ediyordum ne bulabileceğini
yaşam doluyken harikalarla
hissettim sıcak rüzgarin esişini
keşfetmeliydim sınırlarını
ötesinde (kış) karın(ın) derinliğinin

masumiyet beni okşarken
hiç bu denli genç hissetmedim
içim yaşamla dolup taşarken
arıyordum hala daha fazlasını

fakat o günler şimdi geçti
ağaçtaki bir yaprak gibi değişti
yok oldu sonsuza dek
serin sonbahar esintisinde
artık kar düştü
ve parlamıyor artık güneşim
çabalıyorum tutunmak için
kalan son gücümle

haksızlık suçluluk
ve incelik kovuğumda
acıyı hafifletmek için çabalıyor
mantığı bulmak icin çabalıyor

beni saran duyarsızlığı bulmak için
hiç bu denli korku dolmadım
tüm hayatım içimden çekildi
ve son yaklaşıyor...