benimkide basit bi aşktı

öglen saatlerinde sahil kenarında yürüyoduk, ikimizin ağzındanda bir kelime dahi çıkmıyordu sadece denizi seyrede seyrede yürüyorduk ve ben sessizliği bozdum;

+oguz bidaha kötü davranmayalım birbirimize
-tabi olur

huzur doldu içim bi anda, nedenini anlamakta zorluk çekiyordum ama emin oldugum tek bişey vardı ve oda oguzun bana mutluluk vermesiydi, onun yanındayken kendimi güvende hissediyordum sanki babamın yanındaymışım gibi, mutlu oluyordum, bütün sıkıntılarımı unutuyordum gerçi pekte sıkıntım yoktu ama olsun.

otobüse bindik bu sefer, çünkü oguz bana hiç çekinmeden dobra dobra parasının kalmadıgını söyledi,ben öderim dedim kabul etmedi, ısrarda etmedim çünkü kabul etmicekdi biliyorum.eve vardık baktık herkes şenşakrak kahvaltı ediyor yeni uyanmışlar daha, bizide davet ettiler kibarca reddetip arka bahçeye geçtik, sandelyelere oturduk ve hazır çaylardan yaptık kendimize, sallama olur yani hani onlardan işte.
1 saat kadar daha öyle muhabbet ettikden sonra oguz eve gideceğini söyledi, heycandanmıdır bilemem ama ağzımdan şu kelime çıktı;

-hayır canım gitmee
+???
-ya pardon, tamam git

oguz gülümsedi,ben ise kıpkırmızı oldum,yer yarılsada yerin dibine girsem diyorum içimden ne kadar utandım orda bilemezssiniz,ama oguz üstelemedi, hadi görüşürüz dedi geldi yanagımdan öptü ve gitti.ben iyice utandım,ama bi yandanda sevinçliyim, oguz beni öptüde gitti, acaba oda benden mi hoşlanıyor?