bir druid çırağının öyküsü

yere beni mıhladığı an ilk öcne ne yapcağımı şaşıracak gibi oldum. Beklediğim bir hareket değildi, beni havaya fırlattığı bir an oldu aslında o an çıkarttığım ses içler acısı köpeğin kuyruğuna basıldığı zamanki ciaklama gibi bir sesti, hele yere düştüğüm zaman çıkardığım ses dahada acayip birşeydi.

"BIRAK BENi!" diye bğaırdım elijar a, elijar beni yere yapıştırmış hareket etmemi engelliyordu bildiğin sıkı sıkı beni yerde tutuyordu. "Bırak beni dıbına koyduğumun çocuğu!" diye birdaha bağırdım ama nafile beni dinlemiyor aksine ben hareketlendikçe o ayı gibi vücudunun ağırlığını kollarından birşekilde benim omuzlarıma batırıp yere dahada yapışmamı sağlıyordu

arkadan bir ayak sesi duydum, çok şık giyinen saçı başı düzgün bizim bu çemberlere benzemeyen bir tip çıktı ortaya "Sakin ol... " dedi adam gayet kendinden emin ve rahat birşekilde "yoksa küçük dostum canını fena yakıc-" sözünü ingilizce olarak bitiremeden elijar buna dönüp isveççe birşeyler söyledi, hırlar gibiydi herhalde ona -küçük dostum- dediği için kızmıştı, adam ona ingilizce karşılık verdi "büyük olman ve sana küçük demem büyük bir ironi elijar, keşke sahip olduğun beden kadar büyük bir aklın olsaydı." ded, yemin ediyorum elijar o an saf değiştirebilirdi