umudunuzu kaybetmeyin akadaşlar

bu tip sıkıntılarda ve problemlerde atlatılması gereken en onemli şey pgiboloji arkadaşlar. yani ben sokaktan geçerken ben hiç kimseyim ve hiçkimse beni umursamıyor gozuyle bakardım
kendime bu benim elimdeydi kendimi büyük görmek daha doğrusu kendimi normal gormek 4. sınıftan beri sıgara içiyordum sağlımı hiçe sayıyor yiyor içiyor. ve yaşıtlarımın dalga geçmesini
umursamıyor gibi davranıyordum. sahile gittiğimde tshirtle geziyordum. gobegim katkat olmuştu ve kendi kendime dalga geçer hale gelmiştim. sonra nası oldu bilmiyorum ama bir dur demem
gerektiğini anladım hayatta babam benden utanıyordu arkadaşlarım yanaklarımı mıncıklıyordu sevdigim kız benle daşak geçiyordu ve bunların ustune bende kendimle daşak geçiyordum.
ben bumuyum elimden gelen bumu soruları sormaya başladım kızlarla konuşan kaynatan ağır abi takılan arkadaşlarıma ozendim cunku bebek gibi davranıyordum konuşuyordum ama yaşımın gerektirdiği
bu değildi. once silkelendim giyinişimle başladım işe bol bol tsirtleri kısacası lc waikiki tarzımı deiştirdim sonra yemeyi bıraktım sokakta yürürken omuzlarımı dikleştirdim ve başımı kaldırdım
kendime gelen oz guvenle birlikte vucudumda tepkiyi verdi arkadaşlar ve eminim bunlarla işe başlamasam bu şekilde devam edicektim hayatıma... ozel bi diyet uyguladım 2 sene boyunca ve başarıya ulaştım