gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

kimse orada olduğumu bilmiyordu. bir şey söylemeden kalkıp gibtir olup gitsem oradan kimsenin umurunda olmayacak. hatta fark etmeyecekler bile. orada olup olmamam kimsenin gibinde değildi yani. boş bir sandalyeyi dolduran bir vücuttum.ben olmasam daha samimi bir arkadaşlarının oturacağı boş kırmızı, biraz tozlu ve hafifte yamuk bir sandalye. işte hayatımın başka bir özeti.

neyse mal gibi oturup arada sırada soğumuş çayımı yudumlarken bu gibiklerin aynı gibiklikte muhabbetkerini dinliyorum. kafam artık kaldıracak gibi deil tabi. sınıfta geçen sıkıcı tenefüslerden bile daha uzun sürmüştü o tenefüs. gibik iri gelse beni kurtarsa yada şu sıçtığım zili çalsa da gitsek bi an önce diye dua ediyorum. birden kantin kuyruğundan çıkan sabah kapıda gördüğüm o 3 serseriden biri geldi bizim masaya. önce tipleri inceledi, uzun uzun masadaki herkesi inceledi. herkes durmuştu. erkekler kızlara facebook fotoğrafları hakkındaki görüşlerini kesmişti bi an için. sağımdaki kız sevgilisine geçen akşam televvizyonda ne izlediğini anlatmayı da kesmişti.tam bir sessizlik anıydı yani. herkes gelen o serseriye bakıyordu.en az benim kadar tanıyorlardı onu. zaten bu 3 kişiyi okulda tanımayan yoktur. masadaki herkes ondan korkuyordu bende dahil.ama o an masada tek korkmayan kişi bendim...