ne kadar boktan bi dunya

sana aşk dolu cümleler ve mükemmel portreler dizmek isterdim aslında. kabulsuz ve uçuk bir hayattan bir kaç dize ve ince siyah bir kalem. özledim ve yorgunum.bir sabahın en güzel yani senin hala nefes aldığını bilmektir benim için. yarı insan yarı şiir olan ben ve bütün gökyüzünü göğsünde toplayan sen. sana bunları yazabilecek kaç insann vardır kimbilir. belki de seni benden daha çok seven bir kişi bile olabilirim.o kişi sana tanrının şiiri demiyor.ben derim. sana bir gece ve kegib bir yara gibi bakabilirim.en sevdiğin yemek,en sevdiğin elbisen,en sevdiğin film ve sevdiğin bir şarkı olmayı bile isterim. hatta uyumadan önce son kez baktığın tavan bile olmak isterim. anlamsız kelimeler ve bolca küfürün arasında parlayan gözlerine bakıp dünyanın sonsuzluğunu kabullenir ve ölümü unutabilirim.

ah,kadın. aldığın nefes ve aşık olduğun adam olmak için herşeyden vazgecebilirim. bunları yazarken pişmanım aslında. dayanamıyorum. kahkahan ve utancın incin saçlarima takılmış gibi.bir gül ve o kalabalık hep aklımda.sen en sevdiğim kitapsın.