beyler kız arkadaşımla hikayem

Güler yüzle bade beni karşıladı. Üzerinde bu sefer anldıbını bilmediğim değişik alfabeyle yazılar yazıyordu. içeri geçtiğimde abisi gazete okuyordu, mutfaktaydı.
Yakışıklı bir adamdı beyler. Bade’ye çok benziyordu erkek versiyonu gibiydi hatta.

Sarı saçlı, yeşil gözlü, uzun boylu, zayıf biriydi. Gözünde siyah çerçeveli gözlükleri göz rengini daha da açığa çıkarıyordu.

Hafifçe gülümsedi “hoş geldin” dedi. içine kapanık ve hüzünlü birine benziyordu. Adımı bile sormadı. iyi oturmalar dileyip –sanırım- kütüphanesine gitti. Adamın haline biraz üzülmüştüm.

-abin kaç yaşında bade
-30. Sen onun böyle yaptığına bakma. Üzüldün mü
-niye üzüleyim
-ilgisiz davrandı diye. Sana özel değil herkese böyle
-neden diye sorsam haddimi aşmış mı olurum?
-olmazsın çünkü ben de bilmiyorum. Çay mı kahve mi?
-çay

Kahvaltımızı yaptık. Bana tonla saçma sapan ilgim olmayan şeyler anlattı. Aklımda hala bu yaz tatilinde neler yapacağım vardı.

-ali?
-hı
-beni dinlemiyor musun?
-yo dinliyorum
-ne dedim en son
-…
-tamam baştan anlatıyorum o zaman
Yemin ediyorum ben hayatımda böyle pozitif biri görmedim. Yahu hiç mi üzülmedin, hiç mi kırılmadın? Hala anlatıyor. Sözünü kestim;
-bade özür dilerim
-niye?
-devam et hadi

Aslında dinleyince anlattıklarının komik olduğunu düşündüm. Ama son derece fantastik anıları vardı.
Gerçekte böyle şeyler yaşadığından şüpheliyim. Eğer uyduruyorsa da senarist olacak akıl vardı.
Bana göre ikincisi tabi. Zaten zeki olduğu tartışmasız.

Kapalı kutu gibi biri. gerçekten deli mi dahi mi olduğunu merak ediyordum