ne kadar boktan bi dunya

bütün bir gece uyumadan öylece oturdum. biliyorum elime kalemi alıp biraz daha içersem adete tüm gecenin sahibi olabilirim. içeriden bir rakı getirdim ve sigaramı yaktım. şuanda bunları yazıyorum. gecede yani uzakta ışığı yanan evleri izleyip birileri ölüyor mu acaba ?diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. elbette ölüyordur birileri. zaten ölmek için yaşıyoruz. birgün gelicek ve zütümüzü iğrenç yataktan kaldıramaz halde olacağız. kısık gözlerimizle perdenin arkasından akan gün ışığını izleyip gibtiğim ölümünün gelmesini bekleyeceğiz. eğer şansınız varsa alkollüyken ölürsünüz yada sıcak bir yatakta. çöplükte ve cafelerde ölen arkadaşlarım vardı emin olun ölmüş halleri bile memnuniyetsiz görünüyordu. pişman ölen insanlar vardı eskiden, kırmızıda yada bir çay ocağında ölen, öldürülen insanlar. kaburgaları catlayana kadar dayak yiyip, yüksek bir yerden atılan çocuklar. ölüm taktan birşey değil bir kurtuluştur.bir sabah uyanamayıp etrafımızda ki insanları mutlu edeceğiz. ölümü kabullenince özgür oluyor insan. yani alamadığın maaşın için ağlamıyorsun çünkü yarın ölebileceğini biliyor ve bunu umursamıyorsun.