2009 yılındaki garip yaz tatilimi anlatıyorum

içerisinde bulunduğumuz soğuk havayı sezmiştim. o günlerde tabi içimde daldan dala dolaşan bir genç var. esranın yeri apayrıydı bende ama bir süreliğine unutmam gerekirdi onu. kara sevda gibi körü körüne bağlı değildim herhalde?

lan daha iki kelam ettiniz hemen aşık oldun kıza? dediğinizi duyar gibiyim. bunlar bayadır boşta kalmam sonucunda gelen hevesle alakalı beyler. gönlümün o parçası çok boşmuş anlaşılan. bu konuya ileride değineceğim korkmayın. baya edebiyat ta yaparız beraber. önce şu haftayı atlatalım.

kıza yakın davranma sırası bendeydi artık. belli ki giblenmedğini farkedince biraz triplere binmeyi planlamış kızımız. 'beceremiyorsun canım benim beceremiyorsun' dedim o kadar derin bir ses tonuyla söylemiştim ki hani normalde kıza böyle dediğinizde 'neyi beceremiyorum ya?' der değil mi? (şu değil mi sorusunu her sorduğumda kendimi ömer üründül gibi hissediyorum amk. -müthiş maç oluyor yalçın değil mi? ) işte öyle demedi. anında anlayıverdi, daha doğrusu anlamak zorunda kaldı. ağzından bebeğim ile başlayan bir cümle çıkınca ben dikkat kesildim. tamam sevişiyoruz baba olur da bu bebeğim kelimesinin seviyesi durumumuzu yokluyor muydu neydi?

sevindim açıkçası. içten bir sarılma gerçekleşti 5 dakika sonra. kendimizi el ele tutuşup bu sefer tatil köyünün biraz dışarısında kalan başka br mekana doğru yola çıkıyorduk, ikimizin de kafaları alla bulak olmuşken..