korku hikayesi yazıyorum panpalar

part29
Fatma bu aralar bana musallat olmuyordu. Hayırdır dedim kendi kendime. Hiç dışarda da görünmüyordu. O da birşey planlıyordu galibaO damı beni gibme peşindeydi bilmiyordum. Bu kız milletindeki erkeği gibme arzusu nedir ya. Acılarını mı alıyorlar acaba. Neyse bizimkiler halen cadırda konuşuyorlardı. Güneş yavaşca batmaya başlamıştı. Yine cenabet geziyordum. Nerde abdest alıcağımı bilmiyordum ki. Ormanda deniz ne gezerki amk. getirdiğimiz sularıda harcayamazdık. 3 gün daha uzayacaktı kamp. Artık cünüp gezicektik. Ama bu fatmanın işine yarardı galiba. Lanet kız. Ama o işlere bulaşmasaydı. Rümeysayla tanışmasam kesin fatmaya yazardım. Sonunda çadırdan çıktı. canan hocayla rümeysa. Gülüyorlardı bana bakarak. Bunların birşey cevirdiği kesindiNe cevirdikleride kesindi. Beni gibeceklerdi. Zaten ucuz yırtmıştım. Hiç çadıra girip uyku çekmeyeceğim. yoksa kestane giderdi. Erkeklik kalmazdı. Hava iyice karardı. Herkes yavaştan çadırlara girdi. Ben ateşin başında oturuyordum. Birden mete diye biri seslendi. Etrafa baktım. Kimseyi göremedim. Tekrar mete dediler. Baktım bizim çadırdan geliyor. Canan hocayla rümeysa soyunmuş beni çağırıyorlar. Ama öyle bi güzel görünüyorlardı ki. Gidemezdim. Gidersem yarra yiyecem. O kesin belliydi. Yok gelmiyorum dedim. Yaktım bi sigara. Neyse bunlar ben gelmeyince birbirlerine sardılar. seslerden anlaşılıyodu. Onları izlemeye gittim. Çaktırmadan bakacaktım.