2009 yılındaki garip yaz tatilimi anlatıyorum

bu mesajdan sonra içimdeki bütün hormonlar harekete geçti desem yeridir. şaşkınlık, merak, çaresizlik.. kız çağırıyor işte bundan daha doğal ne olabilir diyebilirsiniz. beyler kızla yazdan yaza konuşuyoruz ve durup dururken bu kadar istekli olmasını anlayamıyorum. kız azmış işte git çak ta diyebilirsiniz ama öyle bir durum olsa bile neden ben?

bu sorular kafamda dolanırken çıktım yazlıktan. gitmeden önce şeymanın arkadaşlarından 2-3 kişiyi grup halinde gezerlerken gördüm. nereye gidiyosun falan. şeymanın yanına dedim takılacağız biraz. gülüşmelerden sonra arkamı döndüm ve hiç te iyi hissetmiyordum.

sahile girmeden ufak bir pub var. şeymayı onun önünde gördüm muhtemelen girişte karşılamaya gelmiş. benden iyi biliyor sonuçta buraları. beni gördüğündeki kıpırdanmaları bu sefer yoktu çünkü kafayı ben gelmeden halletmişe benziyordu. hoop dedim 'yavrum bu ne hal? kıvdıbını bulmuşsun bile?' diyerek hafiften sataştım samimiyetini ölçmek adına. kızda tık yok. 'hadi sahile gidelim' e olur dedim haliyle.

sahilde ıssız bu gece aksine. henüz yazın başı olmasına bağlıyorum bunu. sahilde yürümeye başladık ki anında koluma girdi bu. ben yan gözle bakıp sırıttım sadece. kız o kadar derin duygulara giremez çünkü çoktan uçmuş.

şeytan beni dürtükledi. pub'a dönsek mi biraz? dedim. hem kendi kafamı hem de kızın zaten kıyak olan beynini daha da bulandırmaya niyetliydim.

oyun neyse ona göre oynamak gerekir *