beyler kız arkadaşımla hikayem

Aramıza bilmem kaç kilometre gireceği doğruydu belki ama umrumda değildi. Yazlar çöpe girmemişti nasıl olsa. Ayrıca bayram tatiliydi, yarıyıl tatiliydi derken yine boş günlerde uçağa atlar, görürdüm onu. Hem hiç olmadı kamera açar görüşürdük. Her türlü fırsatı yaratmaya hazırdım.

Başka birinden etkilenmeyeceğimden de son derece emindim beyler. Ben gerçekten duygusuz, sıradan biriyken ciddi anlamda sevmiştim ve sadakati, fedakarlığı, kıskançlığı, sahiplenmeyi öğrenmiştim. Birçok duyguyu…

Ecrin ile bu şekilde saatlerce kalabilirdim.

Ama artık ayrılmamız lazımdı. Babasından son günü olması sebebiyle izin koparabilmiş zaten. Ve saat 12’ye geliyordu.

-külkedisinin gitme vakti geldi.
-döndükten sonra da buluşalım hemen. Yoksa bırakmam.
-hadi ya?
-evet bak böyle

Dedim sarıldım. Ve kulağına fısıldadım

-korkmuyorsan korkutma.

Bunu ne kafayla söyledim bilmiyorum beyler. Belki de kurduğum en saçma cümleydi.

-söylediğin şey bile saçma ali. Boğulacağım
-tamam bırakıyorum.

Sonrasında ecrin’e sarılmayı bıraktım. Cips, çekirdek çöplerini topladım ve çıkıştaki konteynıra attım.

Okullar yeni kapandığı ve hava sıcak olduğu için yürüyüşe çıkan aileler vardı. Yürüyerek ecrinlerin evine gittik. onu bıraktım. Yarın havaalanına da gidecektim. Ama babasının yanında ona böyle sarılma fırsatım olur mu bilmiyorum.

Ankara konusunu hiç açmadım bile. Önüme baktım önce ve sadece trabzon’a gidiyordu benim için. Şu an bunun vedasını yapıyordum.

Doya doya sarıldım, evine yolladım onu. Sonrasında da yürüyerek kendim gittim evime.
Unutamayacağım bir geceydi.

Birbirimize söz vermiştik.