1. 51.
    0
    O zamanlar buna bir anlam vermiyordum. Zaten kafamı yormama gerek yoktu, çünkü mutluydum.Şimdi ise aksine mutsuz, sefil bir hayat yaşıyordum. Fiziksel ve ruhsal anlamda resmen çökmüştüm.Bir sabah ezanıyla tekrar caminin yolunu tuttum yine tedirgindim. Kapının önüne geldim. Sadece bekliyordum. içeri girdiğimde eski günlere döndüm saflardaki insanları hatırladım.O zamanlar yaşım ufak olduğu için kafamı rahatça secdeye koyuyordum ama şimdi eğilmek çok ağır geliyordu.
    ···
   tümünü göster