beyler kız arkadaşımla hikayem

Öylece gitti... durdurmam lazımdı onu. Ecrin ile küs kalmak istemiyordum. onunla konuşmamaktan nefret ediyordum.

-ecrin bekle!
Tam arkadaşlarının arasına gidiyordu.ona seslenmemle tüm kafalar bize döndü.

-seni kıskanıyorum ne yapayım?
Seni günün 24 saati kıskanıyorum.
Seni her dakika her saniye her an kıskanıyorum!
Seni ölesiye kıskanıyorum!
Saçma da olsa hep bana gül, hep benimle konuş, hep benimle ilgilen istiyorum.

Seven kıskanır ecrin.

Herkes nefesini tutuyordu. Bu normalde hiç bana göre bir şey değildi. Yani işte insanların içinde böyle bir davranış. Ama o an ben kendim değildim. Kural, sınır tanımaz durumdaydım o an.
Ecrin parmak uçlarında kalktı, ensemden beni kendine çekip sarıldı.
Sımsıkı sarıldı. Anne şefkatiyle, sevgili çekiciliğiyle, arkadaş sadıklığıyla, baba fedakarlığıyla...

Eminim ikimizin başbaşa olduğu bir yerde demiş olsaydım ona bunları; ş an öpüşüyor olurduk.
Ama her şey istenilen gibi gidecek ve olaylar benim istediğim şekilde gelişecek diye bir kaide yoktu.

Herkes ıslık çalıyordu. Alkışlıyorlardı.

Artık birileri görmüş olmalıydı. Ecrin sadece benimdi. Benim. Ve ben de onundum.