olum hiç belkilere tutundunuz mu

belki gelir ?
belki arar ?
belki yazar ?

sonra gelmiyor, aramıyor ya da yazmıyor ya ; sinirleriniz tepenize çıkıyor, her şeye küfür ediyorsunuz, hülooloğğ hüloloğ nidalarıyla asıp kesiyorsunuz...

ama kötü bir şey olduğunu duyuyorsunuz ve hani iyi insansınız ya merak ediyorsunuz ; o hak edilmeyen tüm cümleler unutuluyor, bir an da yumuşuyorsunuz yumoşla yıkanmış gibi, "ne yapabilirim", "iyi midir" soruları kafanıza yerleşiyor.

ama bu yumuşama evresi ciddi anlamda çok kötü işte. çünkü yine bile bile ladese girmek gibi.

ama siz iyi insansınız ; düşünürsünüz ya da ne bileyim yanlıştan çevirmek için kendi duruşunuzu ezebilirsiniz daha güzel anılar için.

çaresiz değilsinizdir öyle görülseniz de ; sadece kafada "belki" bırakmak istemessiniz. yola çıkmadan önce kafa net olur ama o evrede kafa biraz kalınlaşır.

ulan çok uzun yazdım yine dıbına koyayım ya.

şimdi gidip bu uzun yazı şerefine sakallarımı kısaltacağım. çok uzamış olum.