1. 976.
    +6
    Günler zor geçti diyebilirim beyler. Ecrin Perşembe de dahil bugüne kadar okulda yoktu. Onun olmadığı günleri atladım zaten, o günleri günden bile saymıyorum ki.
    Onu görmüyordum belki ama en azından bir arayıp sesini duyuyordum. Bazen hocalardan tuvalet izni istiyordum küçük çocuk gibi, ecrini arıyordum.
    Onun sesini duymadan günüm kapkaranlıktı hep.. onsuz aldığım nefes, nefes değildi ki.
    Ben ona mecburdum.

    Öğle arası yine onsuzdu. Ercan da antrenman yapıyordu. Yapılacak en iyi şey de koruluğa gidip kafamı dinlemek ve hayallere dalmaktı. Dediğimi de yaptım.
    Tam kestireceğim, bir kadın parfümüyle doldu burnum. Gözlerimi araladım: Zeynep.

    -selam ali.
    Cevap vermedim. Yüzüne tükürmemek için kendimi zor tutuyordum zaten.
    -şimdi de selam vermez olmuşsun.
    -git başımdan Zeynep.
    -benim hislerime hiç kulak verip anlamaya çalışmadın. Umarım seninkileri de kimse umursamaz. Senin bana yaptığın gibi.

    Yerimde doğruldum:
    -sen bana karşı ne hissediyorsun biliyor musun?
    -evet biliyorum. Hem de çok iyi biliyorum. Aşk bu. Hem de başka kimsenin sana hissedemeyeceği büyüklükte bir aşk.
    -hayır. Hırs bu duygunun adı. Güzelsin ve senden hoşlanmadığım, başkasından hoşlandığım için bana taktın kafayı.

    Sesli bir şekilde güldü.
    -yanlışın var ali. Yanlış yoldasın. Bir gün anlayacaksın ama ne zaman bilmiyorum. Ama anladığında ben çoktan gitmiş olacağım.
    -gibtir git Zeynep.

    ilk defa bir kıza karşı böyle küfür etmiştim. Kendini ne sanıyordu bu? Bihter ziyagil falan mı? Pişman olacaksın falan?

    Zeynep’in bir şey demesine fırsat bırakmadan kalktım oradan, uzaklaştım.

    Yoksa yine ilk defa bir kıza el kaldırabilirdim.
    ···
   tümünü göster