montumu alıp dışarı çıktım çok sinirliydim

Sabah olmuştu. Emir’in sesiyle açtım gözlerimi..

"Çağıl, kalk lan hadi saat 7 olmuş"
"Noluyo lan"
"Oğlum okula gitmiycez mi kalksana"
"Yok hallettim ben o işi."
"Neyi hallettin? Oğlum kalksana ya."
"Lan bi gibtirgit başımdan sabah sabah. Uyucam"
"Hay senin şimdi ceddini celaleni…."
"Sus lan!"
"Tamam ben gidiyorum okula, uyanınca mesaj atarsın."

Tekrar uyuduktan sonra, öğlene doğru uyandım. Telefona baktım, saat 12.38’di. Yani okul dağılmıştı.. Emir’i aradım;
"Alo"
"Efendim kanka"
"Nerdesin"
"Okulun arkasındayız, sigara içiyoz."
" ‘içiyoz’ mu? oğlum gittikçe köylü oluyosun hee sen."
"Yav oğlum koyim köyüne memleketine ya,geliyo musun sen?"
"Yataktayım hala, kalkıcam şimdi"
" Yatakda mısın? Uuu."
"Ağzına sıçarım bin kurusu. Neyse tamam kapat giyinip geliyorum kıpırdama bi yere."
"Tamam kankacım."
"Yanında kim var?"
"Bizim çocuklardan ya,gel hadi sen."
"Tamam hadi eyvallah."
"Öptüm"

Yataktan kalktım ve hazırlanıp çıktım. Okula doğru ilerliyodum,tam sigara yakıcağım anda Hazal’ı gördüm. Karşıdan geliyordu. Sigarayı yaktım ve derin bi nefes çekip yürümeye devam ettim.”Acaba göz göze gelecek miyiz? Ya da bir şeyler diycek mi bana?” diye düşünüyordum içimden. Tam yanından geçerken, cebimden telefonu çıkartıp boş ekrana bakmaya başladım. Görmezden gelecektim.Öyle de oldu.. Ben görmezden geldim,o da bana hiç gelmedi. Biz böyle anlaşıyorduk hep..

Tam okulun arkasına yaklaştığımda Emir’den mesaj geldi; “Kanka gelme sakın buraya, inşaata git bekle beni. Sakın gelme”
"Noluyo lan" dedim ve koşmaya başladım, okulun arkasına dolanacakken bi adam tuttu kolumdan;
"Sen Çağıl mısın?"
"Evet lan noluyo hayırdır Emir nerde?"
"Emir gönderdi beni, başınız belada gel benimle."
"Nereye gidiyoruz?"
"Çok konuşma arabaya bin."

Arabaya bindim,3 kişi daha vardı arabada. Hepsi de irice adamlardı. Bi tanesi telefonumu istedi;
"Telefonunu ver."
"Nereye gidiyoruz onu söyleyin."
"Telefonunu ver lan."
"Vermezsem nolucak lan? Emir’i aramam lazım."
"Emirini de seni de giberim lan!" dedi ve karnıma yumruk attı. Acı içinde kıvranırken telefonumu cebimden alıp camdan aşağı attı.

O sırada Emir’i de okulun arka tarafında kıstırıp dövmüşler. Yakalanmamdan korktuğu için gelmemi istememişti ama ben onu yalnız bırakamazdım. Daha sonra beni boş bi depoya atıp, ellerimi ve ayaklarımı bi sandalyeye bağladılar. Çok sinirliydim, küfürler ediyordum ve bir yandan da ipleri çözmek için uğraşıyordum..

( 4 saat sonra.. )