montumu alıp dışarı çıktım çok sinirliydim

“Çağıl.. Seni çok seviyorum.”
“Ben de seni..”

Kısa bir süre dudaklarımızı ayırıp göz göze gelme fırsatı bulduk.Tam o sırada koptu zaten her şey. Arkamda birinin nefesini hisseder gibi oldum ve hissettiğim o şeyle duyduğum ses arasında zaman farkı yoktu;

“Ben de sizi seviyorum sevgi pıtırcıkları…”
Büşra apar topar kalktı kucağımdan. Kafamı çevirdim, gördüğüm karşısında göz bebeklerimin büyüklüğü iki katına çıktı. Karşımdaki Ümit’ti.Üstelik bu sefer daha da kalabalıklardı. Büşra hemen eve doğru koşmaya başladı.Ümit’e döndüm;
“Noluyo lan!”
“Asıl sana sormak lazım Çağıl. Noluyo burada? Yoksa amcanın kızıyla mı sevişiyordun?”
“Oğlum bak laflarına dikkat et ağzını kırarım senin!”
“Sakin ol sevişken çocuk.. Bu sefer o kadar kolay olmayacak.”
“Ulan dıbına koduğumun oğlu! Arkandaki kalabalığa mı güveniyosun?”
“Hmmm, evet olabilir aslında mantıklı.”
“Ümit.. Bak akıllı ol,geçen sefer de böyle artist artist konuşuyodun,en sonunda ağladın. Seni öldürmediğime pişman etme beni.”
“işte ben de bunun için buradayım Çağıl’cım. Beni öldürmediğine pişman etmeye geldim. Arkadaşlarını uyandır.”
“Senin derdin benimle lan yavşak. Arkadaşlarıma dokunma,gel teke tek kapışalım.”
“Yok yok, arkadaşların da gelsin. Kalabalık oyunlar her zaman daha eğlenceli olur.”

Arkadaki adamlara dönüp, “şişeyi verin” dedi ve aldığı su şişesini Fırat ile Emir’in yüzüne boşalttı. Emir uyandı ve sinirli bi ses tonuyla;
“Ya anasını gibtiklerim!”
“şşşş. Sakin ol lan.”
“Senin ne işin var lan burada züt oğlanı!” deyip üzerine atlamaya çalıştı Ümit’in fakat yanındaki adamlar tuttu Emir’i.Bankta oturur pozisyona geldiler. Fırat konuştu;

“Ne istiyosun lan Ümit?”
“Aaa,ne kadar ayıp. Abilerin konuşurken sana laf düşer miymiş hiç? Sus bakıyım sen.”

Çok sinirlendim ve “Ulan dıbına koduğumun çocuğu yetmedi di mi yediğin dayak!” diyerek üzerine doğru koştum Ümit’in.Tam koşarken yanlarındaki adamlardan bi tanesi çelme taktı ve yere düştüm. Kafamı kaldırıma vurdum ve kaşım yarıldı. Alnımdaki kanı temizlerken,Ümit konuştu;