montumu alıp dışarı çıktım çok sinirliydim

Gitti. Koşarak hem de.Ardına bile bakmadı,ben de arkasından.. Çok yorulmuştum, Fırat yerden sopaları toplarken, Emir’le eve çıktık. Merdivenlerde Emir;
"Adamsın lan. Harbiden.Laf olsun diye söylemiyorum."
"Yüzümde bi şey var mı lan?"
"Yok oğlum, nolcak yüzünde? hepsinin anasını gibtik. Hele Ümit’in.."
"Aga bacağım ağrıyor. huur çocuğu sopayla vurdu. Kırılmış mıdır?"
"Sanmıyorum, bakarız evde."

Eve çıktık, lavaboda elimi yıkarken aynaya baktım, dudağımın kenarı yara olmuştu. Uçuk gibi.. Yüzümü yıkadım, saçlarımı düzelttim ve gözlerimin içine baktım. Derin derin. O bakışımdaki özgüven hiçbir şey de yoktu.. Salona doğru yürürken, Fırat’ın sesini duydum holde. Nasıl sinirliydi,bi görseniz;
"Ulan kim bunlar böyle! Ne sanıyorlar oğlum kendilerini? O Ümit binine de iyi ders oldu ama. Kimle uğraştığının farkında değil.Var ya,bunların hepsini bi odaya kapatıp yakıcaksın! Can çekişe çekişe ölsün huur çocukları!"
içeri girdim;
"Noluyo lan?"
"Hele sen hiç konuşma Çağıl! Yüreğim ağzıma geliyodu dıbına koyduğum! Ya öldürseydin onu orda? N’olcaktı he? Korkudan altıma sıçıyodum."
"Öldürdüm mü koçum?-Hayır.. Daha neyin kuruntusunu yapıyosun? Yaşlı karılar gibi başımın etini yiyip durma. Hepsinin anasını gibtik işte,bi daha gelemezler."
Bilgin bi tavırla Emir konuştu;
"Gelirler."
"Ulan kesiyodum çocuğu. zütü yer mi bi daha gelmeye!"
"Yer aga. Yer. Yemese bile yedirtmeye gelir.Bak gör, çok iyi biliyorum bunun gibileri. Kuyruk acısından nereye saldıracağına şaşırıyodur şimdi."

(O sırada Ümit yanındaki adamlarla parkta oturmaktadır. Parka giderken araba camından kendisine bakıp, alnında yazan “O.Ç” yazısını görmüş ve siniri iki katına çıkmıştır..)Yanındakilerle diyalog halindedir Ümit;
"Hepinizin Allah cezasını versin! Bir sürü adam 3 tane çocuğun hakkından gelemediniz. Nasıl adamsınız lan siz!"
"Biz napalım Ümit.En çok yarayı yiyen sensin, bize mi yakınıyorsun bi de."
"Ulan dövecek olan sizdiniz.Ben ne anlarım kavgadan, dövüşten.Kendim dövecek olsam sizi niye çağırayım. Hepinizin anasını gibeyim!"
"Haddini bil Ümit. Gecenin bu saatinde senin için gelmişsek karşılığını adam gibi vereceksin. Aksi takdirde bu yaptıklarımızın hepsinden babanın haberi olur. Söylemedi deme.."

(Ümit’in ailesi çok zengindir. Topladığı adamlar da babasının fabrikasındaki çalışanlar..)