gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

bir daha görebileceğimi sanmadığım annem, kardeşimle birlikte o odaya girdiğinde utancımdan yapacak bi şey bulamadım. burada utacak en son kişi bendim belki de ama alışkanlık işte utanmak benim için hayati bi şey artık.ota taka utanıp kızarıyorum yani.o odadaki 5 dakikalık sessizlikte beyaz örtünün altında kaç litre terlediğimi bilmiyorum. onlarla nerede kaldığımı, neden eden gittiğimi falan hiç konuşmadım. sanki hiç bir şey yokmuş gibi hastaneden taburcu olup eve gittim. tilki yine dönüp dolaşıp kürkçü dükkanına girmişti. yine odama, bilgisayarıma,kitaplarıma ve yatağıma dönmüştüm.eve girince ilk işim banyoya gidip kafamı soğuk suyun altına sokmak oldu. çıkınca annem 'yapma yine hastalanıp düşüp bayılacaksın bi yerde' dedi ama onu dinlemiyordum tabi son zamanlarda olduğu gibi. gidip kafamı kuruladım ve kendimi yatağa boylu boyunca uzanırken buldum.

çok yorgundum. hatta geberiyordum yorgunluktan. yarın pazartesiydi. uzun ve sıkıntılı bi hafta sonunun ardından okulda mehmeti ve aliyi görecektim. yine okulda çişim karnıma kadar dolu oturup çıkışı bekleyecek, kitabımı bitirmişsem kütüphaneye gidecektim. hatta belki yola 2 tane sigara içecek rahatlayacaktım.her şey normaline dönmüştü yani tekrar...