montumu alıp dışarı çıktım çok sinirliydim

Daha sonra okula gittik.ilk ders fizikti. Afedersiniz ama kafam züt gibi oldu. Zilin çalmasını beklerken saniyenin ilerleyiş hızını hesaplamıştım.36.saniyeden sonra zaman daha çabuk akıyordu..
Neyse. Tenefüs oldu, kantine indik Fıratla.Ben masaya oturdum, Fırat milletten para dilenmeye başladı.-Pardon, borç istemeye..-
Masada otururken Emir geldi yanıma. Emir,okulda herkesin tanıdığı bi çocuktur.Çevresi baya geniş. Beraber çok kavgaya girmiştik zamanında. Sağlam çocuktur. Yanıma oturdu;

"Hayırdır lan nerelerdesin kaç gündür? Semte geliyorum oralarda da yoksun."
"Aga durumlar kötü. Pederle kavga ettik yine,evi terkettim dıbına koyayım.Şehir dışına çıkıcam para kovalıyorum."
"Nereye, memlekete falan mı?"
"Yok be oğlum. izmir’e.."
"Ne kadar lazım?"
"1 milyar falan."
"Oha dıbına koyayım!"
"Oğlum taşınıyorum diyorum. Artık ömür boyu izmir’deyim."
"Lan 1 milyarda çok para.Ne kadar var şuan?"
"Şuan hiç yok. Fırat bakınıyo işte etrafa."
"Dur ben de bi bakayım."
"Aga yalnız geri ödeyemem o parayı."
"Paranın dıbına koyayım. Rahat ol sıkıntı yok."

Dışarıdan bakıldığında; edepsiz, kavgacı,uyuşturucu bağımlısı, kısacası serseri gibi görünen tiplerin, içlerine girince bambaşka bir güzelliğe sahip olduğunu görmüştüm. Zamanında babamı dinleyip, onlarla arkadaşlık yapmasaydım gece vakti vücudumun parçalarını çöp konteynerında bulabilirlerdi. Hayatımda yaptığım en doğru şeydi; serseri arkadaşlar edinmek. Çünkü onlar, beni üzenler karşısında Tanrı kadar acımasız oluyorlardı..

Masadan kalkıp koridora çıktım. Fırat sınıfın kapısında para sayıyordu;