gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

dünyayla olan tüm bağlarımın koptuğu sandığım o boşluk anında sanki farklı bi dünyaya uyanmıştım. yani öldüğümü sanıyordum ve yok olup gitmek için umutla bekliyordum. inandığım her şeyin cennetin cehennemin ve hatta tanrının olmaması için, her şeyin kötü birer şaka olduğunu görmek için dualar ediyordum yine aynı tanrıya. bomboş ve uçsuz bucaksız bi karanlık gördüm uykuda. gözümün önündeki uçsuz bucaksız boşluktan birer saniye arayla anılarım geçiyor. elifi,babamı, kardeşimi,taksim meydanını, çalıştığım konfeksyonu, usta başını hepsini tek tek görüyorum.en kısa süreli gördüğüm annemin görüntüsünden sonra hemen elifin apartmanının önündeki o yaşlı kadını görüyorum. çook uzun süreler bu kadın gitmiyor boşluğumdan. yeşil 9 tırnağıyla, yaşlı ve buruşmuş suratıyla, sırtındaki siyah çöp poşetiyle gözlerimin önünde. titrediğimi hissediyorum bayılmadan önceki gibi. çok daha şiddetli oluyor bu titremeler. ellerimi göremiyorum ama antartikada bi çöl faresi gibi titriyor biliyorum. gözlerimi kapatıp açıyorum hızlı hızlı. gözüm kapalıyken de bir şey fark etmiyor. gözlerimi kapatsam da karşıma çıkıyor o kadının hayali capcanlı. sanki tüm beynimi ele geçirmiş ve gözümün gördüklerini değiştirip önüme sunuyor bu kadın. daha fazla dayanamıyorum ve titremeler içinde bi hastanede açıyorum gözlerimi..