gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

yavaş yavaş uyanıyorum. daha doğrusu uyanamıyorum. gözlerimi açıyorum ama açık tutamıyorum. açar açmaz kapanıyor tekrar bembeyaz tavanı görüyorum ve tekrar karanlık oluyor. garip garip sesleri çıkardığımı duyuyorum burnumdan ve boğazımdan. kafamı binbir zorlukla sağa çeviriyorum ali orda yatıyor. kafamın heryerine çok büyük ağrılar giriyor. kulaklarımın içi patlıyacak gibi. biraz bu şekilde kıvrandıktan sonra güçbela kalkıp kıçımın üzerine oturuyorum. suratım muşamba gibi olmuştur herhalde o anda. ellerimi dizlerimde birleştiriyorum. midem acayip bulanıyor. boğazımda garip bi acı var.ve o sancı.o karnımdaki sancı ne kadar büyük bi acı veriyordu bana size burda anlatamam. çok büyük acılar çekiyordum o sabah o yatakta.

yorgun ayaklarımın beni taşıyacağını umarak ayağa kalkmaya çalışıyorum. sağ elimle koltuktan destek alıp sol elim karnımda ayağa kalkıyorum. bacaklarım elektrik çarpmış gibi acı ve titreme içinde. kendimi tekrar yatağa bırakıyorum. burada biraz soluklandıktan sonra aynı acıları tekrar yaşıyıp tekrar kalkmaya çalışıyorum. yavaş yavaş kapıya gidip sessizce kapıyı açıyorum.o kadar acı içinde bu işi hızlıca yapmam gerekirdi çünkü kimseyi düşünecek bi durumda değidim ama yine de yavaş yavaş açtım o gıcırtılı kapıyı. sabahın sessizliğini o gibik cırtlak ses bölüyordu. kapıyı açtıktan sonra gecebileceğim kadar aralayıp tuvalete zor attım kendimi.

o tuvalette kustum mu sıçtım mı şuan gerçek ten hatırlamıyorum.ama hem sıçıp hem kusmuş ta olabilirim. neyse benim orda sıçıp sıçamamamın veya kusup kusmamamın bir önemi yok. önemli olan geberecek kadar acı içinde olduğum. bacaklarım titreyen bi vaziyette yatağıma geri dönüyorum. telefonumu alıp saate bakıyorum. saat sabahın 8.30 u.yaklaşık 30 dakika orada dinleniyorum. acılarım biraz diniyor. hemen kalkıp masanın üzerindeki test kitaplarından bi kağıt parçası kesip aliye bi not bırakıyorum. sonra üzerimi giyip sessizce çıkıyorum evden...