1. 626.
    +4
    Zeynep başıma bela olmaktan çekinmiyordu. Ama artık onunla ne buluşmayı, ne de adam gibi oturup konuşmayı düşünüyordum
    beyler. Görüldüğü gibi laftan anlamıyordu. Utanması sıkılması da yoktu.

    Her neyse cevap falan atmadım mesajına ders çalışmam gerekiyordu.
    Ecrin ise yine ve yine aklımın baş köşesinde, bana gülümsüyordu.
    Ya beyler bir insanın her anında nasıl aklında olabilirdi?

    Ama acı gerçek ki ders çalışmam gerekti, boşlamıştım bu ara sınav vardı zaten pazartesi günü.ona ineklemeye başladım
    burslularla paralı öğrencilerin sınavları farklı oluyordu ve burslu öğrencilerin yani bizim sınavlarımız fen lisesi ayarında kazık oluyordu.
    Bir kaç saat oturup fizik inekledim. Sonra uyudum biraz.
    uyandığımda aklımda yine o var.

    hatırlıyorsunuz, kız bana gece mesaj atmıştı dışarı çıkalım diye. Ben de ona mesaj atacaktım beyler. Lunaparka gitmek istiyordum onunla. Hem havaların ısınmasıyla sokaklar da kalabalıklaşmaya başlamıştı.

    ona doyamıyordum ki... gün içinde bir kaç kez görmezsem içim rahat etmiyordu. Iyi ki sürekli çalışan bir babası vardı ve onu çok sıkmıyordu. Yoksa yüzünü görmeden yapamazdım.

    onunla olmaya; mantığım manasız, gururum imkansız dese de kalbim hep denemeye değer olduğunu fısıldıyordu.
    ···
   tümünü göster