beyler kız arkadaşımla hikayem

tabi insanlar benim yüzümden olduğunu sanacak, beni suçlayacaklardı. belki de insanların bana önyargılı bakmasına neden olacaktı şımarık kız.
en nefret ettiğim kız tipi. güzel de olsa umrumda değildi. her şeyin güzellik olmadığı böyle olaylarda anlaşılıyordu. zeynep bana göre karaktersiz bir kızdı. bu kadar.
gerçekten bunalıma girdiği falan da yoktu, tamamen gösteriş yapıyordu.

yarım saat koridordaki bekleyişimizin ardından doktor, hastayı(!) fazla durmamamız ve yormamamız şartıyla ziyaret edebileceğimizi söyledi. anne babası herhalde daha önce görmüş olacaklar ki meydanı bize bıraktılar kızlarıyla konuşalım diye.

ben girdiğimde zeynep'te bir tavırlar bir pozlar başladı. sanki gerizekalıyız anlamıyoz dıbınakoyum. gerçi başak ile ecrin gerçekten onun depresyona girdiğini ve intihar girişimini yemiş görünüyorlardı.

kızlar kesinlikle fazla duygusaldı. ercan ile telepati yoluyla anlaşıyorduk, benimle aynı fikirde olduğuna kanaat getirmiştim.

ecrin -sanırım- küs olmalarına rağmen yatağın kenarına oturdu ve zeynep'in elini tuttu. bir şey söylemedi zeynep yalandan ağlıyor numarası yapıyordu. gözünden yaş bile akmıyordu amk. bari insan biraz inandırıcı olur.

başak ise vah canım havalarında onları izliyor, teselli edici sözler söylüyordu.

ecrin zeynep'e
-ben hep yanındayım zeynep, seni bırakmayacağım
dedi.