diriliş

(bkz: Voskreseniye)
Kitabı bitirdim John Barwey-böyle olması lazım- güzel bir son sözü var, ancak son sözü anlamak için Tolstoy’un diğer kitaplarını da okumak gerekiyor buna rağmen etkili noktalara parnak basmış. benim kalemim kuvvetlidir ancak bu roman eleştirisi yapmak bana göre değil herhalde ya gerçekten bu kadar derin anlamları var yada millet biraz fazla abartıyor.

Neyse bunu yazmamda ki amaçta sadece kişisel görüşlerimi belirtmek o kadar okuduk sonuçta amk 
Kitaba başladığınız andan itibaren, sıkı bir ilerleyiş var yani roman nereye gider başka yerlere çekilir mi diyemiyorsunuz ancak bir kesinlik sıkıclıkta yok ,uzun uzun karakter tahlillerine girmeyeceğim genel olarak müthiş bir eleştiri var Çarlık rusyasına, sonra bu eleştiri sistem eleştirisine dönüşüyor kitabın sonuna kadar bu şekilde ilerliyor iğrençlikleri bayağılıkları, sınıf ayrımlarının kötülükleri nehlüdof’un dönüşümünde yada dirilişinde yaşadığı ikilemler-çokça olmasada- göze çarpıyor. kitabın sonuna doğruysa ise ben beklediğim anlam derinliğini yakaladım kitabın sonunda tamamen bir sistem eleştirisi dinle birleştirilmişti, ancak ceza sistemine yapılan bu eleştiri bence yetersiz kalmıştı, kitap içinde eleştirdiği Nietzsche kendi görüşlerini , tolstoy’un bir kitapta anlatıp etkileyemeyişine nazaran tek cümlede etkiliyor, insanlara ceza verilmemesi vs. bana çok sıradan geldi yetersizdi yada çok büyük bir anlam derinliği vardı ben önyargılarım yüzünden göremedim
Not:sistem eleştirilerini türkiye ye uyarlayıp bakabilirsiniz belkide ben bu pisliklerin çoğunu gördüğüm için bir dirilişi hissedemedim

Not2:açıklamadan edemeyeceğim, şimdi diyenler olabilir sonda ki ceza sistem eleştirisini gereksiz buluyorsan kitabı anlamamışsındır diye, ancak kitap içinde yapılan eleştiriler doğru olmasına karşın o sondaki çözüm bana yetersiz geldi