camille

benim güzel remediosum!

lütfen söyler misin bana; bu kederi ihsan yüreklerimizin
gayrıihtiyari acem ellerde yalnız kalan ellerimizin
mutluluğu göstermek isteyen, hayır! gökkuşağının altında değil, tam olarak burada, yüreğime dokun diyen ben... ayrı olmasına anlam veremiyorum, ve sen. ve düşünüyorum ben seni

yağan karın altında, avuçlarımızı açıp havaya ve asla ve asla bir önceki kar'daki altıgen dizilişteki kar'danki gibi yağmayacak olan bir sonraki altıgen dizilişteki kar'ın avuçlarıma konmasını bekler iken yaptığım, bu saçma imkansızlıklar silsilesine anlam veremeyerek düşünürken ki gibi bende düşünüyorum seni

düşünüyorum ve bulamıyorum bir cevap
arıyorum ama duyamıyorum hiç hicap
bilinmezlikler içinde cehalette yüzen ben, olsun hiç istemem böyle
öylede olmasın der isen eğer yâr, şöyle olmalı o halde, yeter ki mutlu olmalısın ama sen.
misk kokulu teninden hiç ayrılmadan meşk eylemek isterim ben
ve savaşacağım her bir telin uğruna karanlıkla!
ve doğmak isterim gökten yüreğine
ve doğacağımda!