ilk hikayem arkadaşlar canı sıkıla buyursun

kalktım ayağa döndüm arkamı gözleri gözlerime değdi vazgeçecek gibi oldum. toparladım kendimi dik dur dedim hadi bi cesaret dedim yürüyorum ona doğru ama ayaklar benim değil hatır gönül için yürüyorlar sanki. bişey diyecem sana dedi. bende dedim refleks olarak. çok önemli dedi tamam sen söyle önce dedim.o an yeni yeni farkettim az ilerden uzun boylu bi çocuk bize yaklaşıyor. içime zerre kötülük gelmedi. akrabasımı acaba diye düşündüm ilk saniyelerde geldi yanımıza. dediki bak bu sana bahsettiğim arkadaşım şu dünyada benim için en önemli insanlardandır dedi. araya arkadaşım kelimesini soktu ama umrumda değil ben en önemli insanlardan kısmından dolayı hafif bi gururlandım hatta. buda benim erkek arkadaşım dedi. sorasında bişeylr daha diyordu ama duymuyordum.bu call of duty de yanına el bombası düşerde bütün sesler susar sade bi ıslık uğultusu duyarsınya. yemin ediyorum kulaklarım sadece o uğultuyu duyuyordu. görüşüm bulanıklaştı. sendeliyecem sandım hatta bi an.ama hayal meyal görüyordum dudakları oynuyordu bişeyler anlatıyordu ve o uzun çocuk tokalaşmak için bana elini uzatıyordu