gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

kulaklarım sadece evde kalamayacağım kısmını duyuyor mehmetin dizdiği upuzun cümlelerin. karşısında durup dinlemeye devam ediyorum ama dinlemiyorum.ilk cümlesinden sonrasını duymuyor kulaklarım, kapatıyor kapıları. sanki zaman daha yavaş akıyormuş gibi mal mal suratına bakıyorum en az 30 saat kadar.en sonunda önemli olmadığını, fazla kafasına takmamasını ve kalıcak bi yer mutlaka bulacağımı hatta akrabalara gideceğimi söylüyorum sanki onun çokta gibindeymiş gibi. uzun bi şekilde kekeleyerek saçmaladıktan sonra koşar adım kaldığım yerden ısılanmaya devam ederek yürüyorum. sizinde tahmin edeceğiniz gibi önümde sadece bir seçenek kalmıştı o da alinin evine gitmekti. gururumu ikinci kez ve bu sefer daha da şiddetli ayaklar altına almaya hazırlanıyordum.

tekrar aynı parktan geçtim. sonra kütüphane dönüşünde aliyi bıraktığım apartmanının önüne geldim. yağmur biraz durmuştu ve havada güneş kendini belli etmişti yavaş yavaş. uzun ve ıslak saçlarımı yana yatırdım. gururumu yerinden söküp üstüne basarak apartman kapısının yanındaki zillerden alinin soyadının yazdığı zile bastım.bu sürede etrafımı iyice inceleme fırsatı buldum. apartmanın tam karşısında kaldırımın üstünde üst üste dizilmiş pazar tezgahları ve yerlerdeki işaretlerden bu sokağın bi pazar sokağı olduğunu anladım. mahallenin sol kısmında yol çalışması yapılıyordu ve sokak baya gürültülüydü. ordaki iş araçlarını izleyen çocuklar ve camdan izleyen kadınlar vardı. sokağın sağında ise bi grup çocuk yağmurun durmasını fırsat bilip top oynamaya hazırlanıyordu. aparman girişinin yanında bi bakkal vardı.

tüm bunları görücek kadar sokağı inceledikten sonra apartman kapısının yanındaki zillerden bi ses duydum.'kim o'.birden duyduğum bu sesle şaşırıp alinin evle olup olmadığını sordum. ardından sen kesildi ve siyah aparman kapısı kalın bi ses çıkararark açıldı..