gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

sonraki günlerde aliyle birbirimize alışmıştık iyice. yaklaşık aradan geçen 2 aylık bi sürede onla haftanın 2 günü kütüphaneye giderdik. tabi bu kütüphane yolu sayesinde uzun uzun tatışır, bilgi alışverişi yapardık. yani yalnız değildim artık. yani öyle bişey. yine ev halim sefillik doluydu. sadece okulda ve kütüphaneye gittiğimiz bazı günlerde konuşma fırsatı buluyordum biraz da olsa. onun dışında yine aynı taktan yaşantı işte.

ev geçimini almanyadan aylık olarak para gönderen babam sağlıyordu. annemde bi konfeksyon dükkanına öğle yemeği yapıyordu.bu şekilde kıt kanaat geçiniyorduk şimdilik.iki kişi okutmak kolay değildi tabiki.o dönemlerde bazı ekonomik zorluklardan geçtik. babam kim bilir elin memleketinde dil bilmeden ne zorluklarla çalışıyordu. işte bu düşünce kafamı çook uzun bi süre meşgul etti..