beyler kız arkadaşımla hikayem

ben bozuldum tabi amk. hani bazı insan tipleri vardır böyle bir lafı çivi gibi döndüre döndüre sokarlar enes onlardandı işte. duygularını çok iyi gizleyebiliyordu.
bense öyle değildim, tam tersiydim panpalar. sinirlendim mi gözlerim kızarır, ellerim titrer. bu herifse tam bir profesyonel gibiydi.

sanki bu ilk tanışmamışız gibi, beni gayet seviyormuş ve aramızda hiçbir problem yokmuş gibi davranıyordu muallak.

ecrin'e döndüm: "annenler evde mi ecrin bir merhaba diyim?"
ecrin tuhaf oldu. gözleri doldu amk. kötü bir şey mi dedim diyorum kendi kendime. yatağına çöktü. enes ise kaşlarını çatmış bana bakıyordu. dıbınakoyim sorduğuma pişman olmuştum. ecrin "annem öldü benim, o gördüğün teyzemdi" dedi. çok fena züte gelmiştim.

kızın resmen damarına basar gibi olmuştu bu. neyse ki çok uzatmadı ayağa kalktı ani bir ruh değişikliğiyle. çekik gözleriyle gülümseyerek "haydi aşağı inelim ayten teyze pasta yapıcaktı" dedi neşeli bir şekilde.

enteresan biriydi. inişli çıkışlı bir ruh hali vardı beyler. melankolik biri değildi kesinlikle. ya da şu benim annem yok triplerinde duygu sömürüsü yapan biri değildi. her haliyle farkını ortaya koyuyordu. tabi içinde ne tür fırtınalar kopuyordu, ya da fırtına kopuyor muydu orasını bilemiyorum.

üçümüz aşağı indik. kocaman mutfağa geçtik. ayten teyze pasta börek falan yapmıştı bir güzel mideye indirdik. ayten teyze de mutfaktaki televizyonda binbir gece izliyordu. hatırlarsınız zaten o zaman baya ses getiren bir diziydi.

sonra enes bininin telefonu çaldı. bu "hıhı tamam" falan dedi kapattı telefonu, ecrini yanağından öptü "görüşürüz ali" dedi bana doğru ayten teyzeye de veda edip gitti. sinir oldum dıbınakoyim. ben kızın evin adresini zar zor bulayım, telefon numarasını ne çilelerle alayım, öpmeyi bırak bakmaya kıyamayayım, adam sıradan bir şey gibi yanağına öpücük konduruyor kızın.

ama sevgili olmadıkları kesindi beyler. ecrin'i kısa süre tanıyordum ama kaşar olmadığı her halinden belliydi. okul eteği dizlerinde, yüzünde tek bir makyaj malzemesi bulunmayan, günlük hayatında son derece sade giyinen bir kızdı. makyaj yapsa huur olur demiyorum elbette söylediklerimden kastım bu değil ama değildi işte. dikkat çekme çabası olan biri de değildi. doğal ötesiydi.

ve bu onu daha çekici yapıyordu.