sene 1994 sabaköy olayı

ses yoktu amk! tam ben de bağıracakken kapıda belirdi bin! elinde kitap! "ohaaa!" dedi ahmet. "doğruymuş lan!"

serhat yerde para bulmuş çocuk gibi koşar adım geldi yanımıza gülümseyerek.

ben - lan gül ne olacak amk!?

nilay - (saçlarını okşuyordu gülün) büyük eve zütürelim, hatta biz de geçelim artık oraya. ne tak yiyeceksek orada yiyelim.

mustafa - doğru söylüyorsun. haydi.

hep beraber büyük eve geçtik. gül ü rahat edeceği bir şekilde yatırdık. çay, sigara içilirken serhat kucağında kitapla bağdaş kurmuş bizi bekliyordu.

tarık - boşuna heveslenme serhat!

serhat - ne!? ne hevesi?

mustafa - yani diyor ki kitabı açacaksak beraber, okuyacaksak beraber, yakacaksak beraber diyor.

tarık - yakmak mı? yakmak yok! olur mu lan yakmak!?

mustafa - cayır cayır yakarım onu. belanızı gibtirtmeyin. başımıza ne geldiyse sırf bunu bulana kadar geldi. okusak kim bilir neler olacak!

ben - lan ciddi misiniz siz? gerçekten okumayı planlıyor musunuz?

nilay - boşverin lan vallaha bak. tamam işte. kitap varmış... en fazla üçüncü sayfadaki resme bakarız mesela..

ben - evet. en azından onu bir görelim.

mustafa - meraklı şerefsizler sizi. ben de merak ettim onu bak!

ahmet - ben etmiyorum amk! bensiz bakın emi? biz adam değiliz ya!

serhat - yok lan daha bakmıyoruz. fikir alışverişi.