5 yıl önce başımdan geçen akıl almaz olaylar

espada'nın peşinden gidiyor, onu arıyordum. her yere, her deliğe, hızlıca koşarak bakıyordum. seçeneklerim yavaş yavaş tükenmeye başlamıştı, nereye bakacağımı bilemedim. son çare olarak şu bahsettiğim taştan olma, mağara benzeri oyuklara bakmaya gittim. oldukça ıssız ve korkutucu yerlerdi, aslında insanlar varken ve hava aydınlıkken pek korkulacak bir yer sayılmazdı, ancak tamamiyle sessizlik ve meltem rüzgârının yapraklara hafifçe çarpmasıyla oluşan mistik hışırtı sesleri eşliğinde, o ıssız mağara benzeri bölge, olağanüstü bir korkunçluğa bürünüyordu. ancak işin ucunda köpeğim olduğu için her şeyi bir yana bıraktım ve hafiften tırsarak o oyuklardan en büyüğüne girip göz attım, yavaş adımlarla girmeye çalışıyordum, sessizce. ulan ya birileri gibişiyosa? yakalanmayalım amk? yapacak bir şey yok, köpeğimi bulmalıyım.